Test Opel Astra ST 1.6 CDTI AT

Geçtiğimiz kış konuğumuz olan Opel Astra’nın station wagon karoserli versiyonu ST, iyi bir aile otomobili isteyenlerin beklentilerini karşılıyor.

İzin verirseniz yazının en sonunda söylemek istediğim şeyi en başında söylemek istiyorum: Türkiye artık station wagon otomobillere karşı olan ön yargısını bir kenara bırakmalı! Avrupa ülkelerinden herhangi birine gittiğinizde station wagon otomobillerin bolluğuna şaşıracağınıza emin olun. Artık günümüzde bu tip otomobiller kesinlikle ticari amaçlar güdülerek üretilmiyor ki zaten bu işi üstlenen hafif ticariler var. Zamanında Renault 12 Toros SW ve Tofaş Kartal ile başlayan bu algının artık değişmesinin vakti geldi de geçiyor.

Niçin mi? Sedan veya hatchback bir otomobilden çok daha kullanışlı bir otomobile sahip olmanın değerini hiç beklenmedik zamanlarda anlayacaksınız. Opel Türkiye ise bazı distribütörler gibi SW karoserli bir varyasyonu göz ardı etmedi ve artık Türkiye’ye ithal ediyor. 2015 yılında Frankfurt’ta tanıtılan Opel Astra Sports Tourer, kardeşi kadar dinamik ve iyi görünüyor diyebilirim. Astra J’den ortalama 200 kg kadar hafif olduğu söylenilen otomobil, profilden selefine benzese de C sütununa kadar ilerleyen krom çizgi seçkinlik hissini artırmış. Arkadaysa artık daha dinamik görünen stop grubuna yer veriliyor. Yüzüyse özellikle IntelliLux LED farlar ile gayet alımlı görünüyor.

Astra’nın iç mekanıysa boyutları sayesinde fark edilir biçimde HB kardeşinden daha geniş. Önde 26 mm daha fazla baş, arkadaysa 28 mm daha fazla diz mesafesi vaat ediyor ve arkaya iniş binişler kardeşine göre daha kolay. İç mekandaki malzeme kalitesi ön bölümde, kokpit üstünde ve ön kapı içlerinde yüksekken, kokpit altı, orta konsol ve arka kapı içlerinde sert plastik kullanılması artık kompakt sınıfta kötü bir gelenek haline geldi. Kokpitte kullanımı zor bir kumanda bulunmazken, sürücü kapı içindeki dairesel kumandaysa ST’ye özgü. Bu kumandayla elektrikli açılabilen bagaj kapağının açılma açısı ayarlanabiliyor. Bu arada bu kapak, tampon altına yaptığınız bir ayak sallama hareketiyle otomatik olarak açılıp kapanabiliyor. Elleriniz poşetlerle doluyken büyük kolaylık. Kapağın ardındaysa 540 litrelik bir hacim var ve alabildiğine geniş. Dahası 60/40 oranında katlanan arka koltuklarla hacim 1640 litreye ulaşıyor.

Sports Tourer’daki nüanslardan biri de süspansiyon sistemiyle ilgili. Sistem, HB kardeşinden daha yumuşak bir ayara sahip ki bunun iyiliğini en çok İstanbul gibi berbat yolları olan bir şehirde yaşayanlar anlayacaktır. Darbeleri daha etkili şekilde sönümleyen sistem sessiz çalışma karakteriyle de övgü alıyor. Fakat direksiyon sistemi inanılmaz keyifsiz ve sanal; neyse ki yönlendirme kabiliyeti iyi ve hızlı çalışıyor. Çok zorlandığında gövde arkadan kayma eğilimine giriyor ve elektronik destek sistemleri kararında müdahalede bulunuyor.

1,6 litrelik “ıslıkçı” dizel motor da bu karosere yakışmış. Alt ve orta devirlerde yeterli performans sunuyor ve 100 km’de ortalama 6,0 litrelik tüketim değerleri yakalayabiliyor. 6 ileri tork konvertörlü otomatik şanzıman konfora katkı sağlıyor fakat ilk iki viteste trafiğin durumuna göre kararsızlık yaşayabiliyor.

Son olarak yüksek satış fiyatından dert yanacağım ama rakipleri de benzer fiyat etiketlerine sahip ve maalesef artık bir otomobil için servet ödemek zorundayız. Uzun vadede ne olur bilinmez fakat orta vadede Sports Tourer çekirdek bir ailenin beklentilerini karşılayacak konforlu bir aile üyesi olabilir.

YAZI:KEREM TOKMAK